Uzun zaman olmuş ne tembellik ettim, bloğuma bir şey yazmadım derken ilham perim Duru bombayı patlattı.
Bir sabah tıpış tıpış okula yürür ve sohbet ederken bana "Sen insan değilsin, annesin!" dedi.
Başta güldüm; fakat altındaki derin manayı düşününce, kendi kendime çok büyük adam olacak bu çocuk, daha bu yaşta ne mesajlar veriyor dedim.
Aslında söylediği sadece benim için değil; bütün anneler için geçerli.... Hatta anne ya da anne adayı olmayı geçtim memleketimde kadın olmak başlı başına bir dert..
Hamileyken sokağa çıkarsın "bazıları" uygun bulmaz, edep yahu der...
İstediğin gibi giyinemezsin... Ya bir laf söylerler ya da öküz gibi bakarlar hatta yumruk bile atabilirler...
Dekolte giymişsen tecavüzü hak edebileceğini düşünecek kadar uçabilirler..
Mazallah öyle erkeklerle bankta, üniversitedeysen bahçesinde falan oturamazsın; sonra onları yoldan çıkarabilirsin...
Yanındaki erkek kim olursa olsun yolda, metroda vs. öpemezsin. Toplumun ahlakını mı bozacaksın şekerim?
Şimdi düşünüyorum da toplumun ahlakını bozmak, biz kadınlar için bu kadar kolaysa; ya biz gerçekten insan olamayız; insan üstü varlıklarız... ya da eğer biz insansak; bunları düşünenler ne?
